ذِکرُ المَوتِ یُمیتُ الشَّهَواتِ فی النَّفسِ، و یَقلَعُ مَنابِتَ الغَفلَةِ، و یُقَوّی القلبَ بمَواعِدِ اللّه، و یُرِقُّ الطَّبعَ، و یَکسِرُ أعلامَ الهَوى و یُطفِئُ نارَ الحِرصِ، و یُحَقِّرُ الدُّنیا.

یاد مرگ:

1ـ خواهش‌هاى نفس را مى‌میراند،

2ـ رویشگاه‌هاى غفلت را ریشه کن مى‌کند،

3ـ دل را با وعده‌هاى خدا نیرو مى‌بخشد،

4ـ طبع را نازک مى‌سازد،

5ـ پرچم هاى هوس را درهم مى‌شکند،

6ـ آتش حرص را خاموش مى‌سازد،

7ـ دنیا را در نظر کوچک مى‌کند.